(အပိုင္း၆)
အတန္ႀကာသည့္အထိ ေနာက္ဆက္တြဲစကားသံမ်ားထြက္ေပၚမလာပဲ ျငိမ္က်သြားသည့္ ဓားသခင္ႀကီးကိုႀကည့္ကာ နတၳိရေသ့ႀကီးက စကားစရွာ၍ လႈပ္နိုးလိုက္ေလသည္။
"ဘယ္လိုလဲ ဓါးသခင္ႀကီးရ …
အတိတ္ဆိုးေတြႀကားမွာ ေလွာင္ပိတ္မိသြားတာလား …"
ထိုအခါတြင္မွ ဓါးသခင္ႀကီးက အိပ္မက္မွ လန့္နိုးသူတစ္ေယာက္ပမာ လက္ရွိပစၥဳပၸန္သို႕ ျပန္လည္ေရာက္ရွိလာ၏။ထို႕ေနာက္ စိတ္မသက္သာဟန္ျဖင့္ မခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးကာ သူႀကံဳခဲ့ရသည့္ အေနအထားတစ္ခုကို ဖြင့္ေျပာေလသည္။
" အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း ဘာလုပ္ရမလဲျဖစ္သြားတာေပါ့။ျပီးေတာ့ ဖန္းေရွာက္ဆိုတဲ့သူက ေသသြားလား ရွင္သြားလားလည္း မသိ, က်ဳပ္တပည့္ႀကီး စန္းေရွာင္နဲ႕ ဇနီးသည္ကိုလည္း မေတြ႕… က်ဳပ္လက္ထဲမွာလည္း ၁နွစ္သားအရြယ္ ကေလးက တစ္ဖက္ဆိုေတာ့ကား စိတ္သြားတိုင္းလည္း ကိုယ္မပါနိုင္ေတာ့ဘူးေပါ့ဗ်ာ… "
ဤတြင္ နတၳိရေသ့ႀကီးက ေထာက္ခံေျပာဆိုလိုက္ကာ သူသိလိုသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲကို စကားအစ္ထုတ္လိုက္၏။
"ဟုတ္တာေပါ့ဗ်ာ …
ဓါးသခင္ႀကီးေတာ့ မသိဘူး။က်ဳပ္သာ အဲ့ဒီအေျခအေနကို ကေလးတစ္ဖက္နဲ႔ႀကံဳခဲ့ရရင္ေတာင္ ဟိုဟာ မလုပ္တတ္,ဒီဟာ လုပ္မတတ္နဲ႔ အဲ့ဒီကေလး ေသမလားပဲ …"
"ဒါနဲ႔ ဓါးသခင္ႀကီး …
က်န္းစန္းေရွာင္တို႔ ဇနီးေမာင္နွံကေရာ ဘယ္လိုျဖစ္သြားလဲဗ်။ ေျပာျပပါအုန္း …"
အေစာပိုင္းက ရေသ့ႀကီး၏ ကေလးငယ္တစ္ဖက္နဲ႕ ဟိုမလုပ္တတ္ ဒီဟာ လုပ္မတတ္…ဆိုသည့္ စကားေႀကာင့္ ျပံဳးေရာင္သမ္းသြားသည့္ ဓါးသခင္ႀကီး၏ မ်က္နွာမွာ ရေသ့ႀကီး၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ေမးခြန္းေႀကာင့္ ျပန္လည္ ေမွးမိွန္သြားေလသည္။ျပီးေနာက္ သူက သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ကို ခပ္မာမာခ်ရင္း မနားတမ္း စကားဆိုလိုက္၏။
"ဟူးး …
ဘာမွ က်ဳပ္လည္း မသိခဲ့ပါဘူးဗ်ာ။
ကေလးကို ေက်ာကလြယ္ျပီး ေတာင္ေအာက္ျပန္ဆင္း… အေလာင္းေတြကို ေသခ်ာျပန္စစ္ေဆးတယ္။ အနီးအနားပတ္လည္ကိုလည္း ေျခရာခ်င္းထပ္ေအာင္ ရွာတာပဲ။
ဒါေပမဲ့ ဘာဆိုဘာမွ မေတြ႕ခဲ့ရဘူး။ တပည့္ျဖစ္သူဇနီးေမာင္နွံဆိုတာကလည္း အစအနကို ေပ်ာက္ေရာပဲ။
အဲ့ဒီေနာက္ေတာ့ က်ဳပ္လည္း နတ္ဓားပ်ံစံအိမ္ကို လူႀကံဳနဲ႕အေႀကာင္းႀကားျပီး ေခၚလိုက္ရတာေပါ့။
ဒါေပမဲ့လည္းဗ်ာ … ဒီေန႕အထိေတာ့ ဘာမွထူးမလာပါဘူး။ နတ္ဓားပ်စံအိမ္သခင္ႀကီးတို႕လူစု ေရာက္လာႀကတယ္။ စန္းေရွာင္ရဲ႕သားေလးကို က်ဳပ္ကပဲ ေစာင့္ေရွာက္ထားျပီး စန္းေရွာင္ဆီက မရလိုက္တဲ့ သိုင္းပညာအေမြကို ဆက္လက္ေပးဖို႔နဲ႕ ေတာင္းပန္ျပီး စန္းေရွာင္တို႕သတင္းရရင္ က်ဳပ္ကို အေႀကာင္းႀကားပါ့မယ္လို႔ … အေရးဆိုလာေတာ့ က်ဳပ္က လက္ခံလိုက္ရတာေပါ့။နတ္ဓားပ်ံစံအိမ္အတြင္းမွာလည္း လတ္တေလာ အေနွာက္အယွက္ေတြက မႀကာခဏႀကံဳေနရတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္က သတင္းရထားတာကိုဗ်။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းေတာ့ နတ္ဓားပ်ံစံအိမသခင္ႀကီးဆီက စာေတာ့ မႀကာမႀကာ ေရာက္ပါတယ္။လူကေတာ့ တစ္ေခါက္မွ ထပ္မေရာက္လာေတာ့ဘူး …"
ထိုအခါတြင္မွ နတၳိရေသ့ႀကီးမွာ ေနမင္းသခင္၏ ဇစ္ျမစ္နွင့္ ဓါးသခင္ႀကီးထံ ေရာက္ရွိေနပံုကို နားလည္သြားကာ ေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္ျဖင့္ ဓါးသခင္ႀကီးေျပာထားသမ်ွကို ျပန္သံုးသပ္ႀကည့္လိုက္ျပီးေနာက္ အတန္ႀကာမွ စကားလမ္းေႀကာင္းေျပာင္း၍ ဆိုလိုက္၏။
"အင္းဗ်ာ …
က်ဳပ္တို႕စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ မြန္းေတာင္ လြဲခါနီးျပီပဲ။ ဒါနဲ႔ ေနမင္းသခင္ေလးရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႕ရေတာ့ပါလားဗ် …"
"ဟား …ဟားး။
ဒီကိစၥက နက္နဲတယ္။ဒါေပမဲ့ က်ဳပ္ေကာင္းေကာင္းသိပါတယ္ဗ်ာ …"
ရေသ့ႀကီး၏ စကားေႀကာင့္ ဓါးသခင္ႀကီးက ရယ္ေမာလိုက္ျပီး "သူတစ္ေယာက္သာ သိသည္ဆိုသည့္…" အထာမ်ိဳးျဖင့္ စကားတုန့္ျပန္လာေလရာ … ရေသ့ႀကီးက မိမိ၏စကားမွာ ရယ္စရာမရွိပါပဲ ရယ္၍ ထူးဆန္းသလို ေျပာလာသည့္ ဓါးသခင္ႀကီး၏ စကားေႀကာင့္ ေႀကာင္အအ,ပင္ ျဖစ္သြားေလသည္။
ထိုတြင္မွ ရေသ့ႀကီး၏အမူအရာေႀကာင့္ ဓါးသခင္ႀကီးမွာ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို အတင္းမ်ိဳသိပ္ထားသည့္ ပံုမ်ိဳးျဖင့္ သူသာသိသည့္ ေနမင္းသခင္၏ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ကို ဖြင့္ဟလိုက္ရင္းမွ ဟန္မေဆာင္နိုင္စြာ ရယ္ေမာလိုက္ျပန္သည္။
" ဒါက ဒီလိုဗ် ဓါးသခင္ႀကီးရ။ ေနမင္းသခင္က ဘယ္မွသြားတာ မဟုတ္ဘူး။အေစာပိုင္းက ရေသ့ႀကီးနဲ့ခ်တာ သူ မနိုင္လို႔ရွက္ျပီး တစ္ေနရာရာမွာ သိုင္းသြားေလ့က်င့္ေနတာပဲ ျဖစ္မယ္။ ေနမင္းသခင္က သိပ္အရွက္ႀကီးတာ …
ဘယ္ေလာက္ အရွက္ႀကီးလဲဆိုရင္ က်ဳပ္နဲ့ခ်လို႔ မနိုင္ရင္ေတာင္ ဒီေကာင္ရွက္ျပီး တစ္ေနရာရာ သြားပုန္းျပီး သိုင္းေလ့က်င့္ေနေရာဗ်ိဳ႕။
ဟားး … ဟားး … ဟားး …"
ရေသ့ႀကီးလည္း ဤတြင္မွ ေနမင္းသခင္ကို မေတြ႕ရသည့္အေႀကာင္းနွင့္ ဓါးသခင္ႀကီး၏ ထူးထူးဆန္းဆန္းအျပဳအမူအား သေဘာေပါက္သြားကာ သူပါ လိုက္၍ ရယ္ေမာေလေတာ့သည္။
"ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလဗ်ာ …
ဟား …ဟားး …ဟားးး "
ယင္းအခ်ိန္ဝယ္ ေနမင္းသခင္မွာ ဓါးသခင္ႀကီး ထင္မွတ္သကဲ့သို႕မဟုတ္ပဲ မိုးထိေတာင္ႀကီး၏ ေတာင္ခုလတ္ရွိ ဂူတစ္ခုဝယ္ ဒုကၡႀကံဳလ်က္ ရွိေပသည္။
"အားး …
ကြ်တ္ …ကြ်တ္…ကြ်တ္။
ငါ့ေနာက္ေစ့ေတာ့ ကြဲသြားျပီထင္တယ္
နာလိုက္တာ … "
ဟုတ္ေပသည္ …
ေနမင္းသခင္မွာ သတိျပန္ရလ်ွင္ ရျခင္း နာက်င္မႈဒဏ္ေႀကာင့္ ညည္းတြားလိုက္ရင္းမွ လက္ျဖင့္ သူ၏ေနာက္ေစ့အား ပြတ္သပ္ႀကည့္လိုက္ရာ ကြဲထားသည့္ခပ္နက္နက္ဒဏ္ရာကို ေတြ႕ရျပီး အသဲခိုက္တမ်ွ နာက်င္မႈနွင့္အတူ ခပ္စပ္စပ္ခံစားမႈကိုလည္း ခံစားလိုက္ရေလသည္။
"အြင္း …
ဒီေလာက္ေသြးေတ ြအမ်ားႀကီးထြက္ေနတာ စပ္မွာေပါ့။
ခါတိုင္းထိခိုက္မိရင္ေတာ့ ဝူရွားရႊက္ကို ႀကိတ္ျပီး ေဆးစည္းရတယ္။ ဝူရွားပင္ေတြကလည္း ေတာင္ေပၚမွာဆိုေတာ့ ငါ ဘာလုပ္ရပါ့မလဲ …"
"ဟာၾကာ …
မထူးပါဘူး။ ေတြ႕တဲ့အရႊက္ ႀကိတ္ျပီးအံုလိုက္တာပဲ ေကာင္းတယ္ …"
ေနမင္းသခင္က လုပ္သလို မျဖစ္သည့္အဆံုး ျဖစ္သလိုလုပ္ရန္သာ ဆံုးျဖတ္လိုက္ျပီးေနာက္ လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ေနာက္ေစ့ကိုအုပ္ကာ ဂူအတြင္းသို႔ လွည္ပတ္ရွာေဖြႀကည့္လိုက္သည္။
ဂူျဖစ္တည္ေနပံုက ဆန္းလွ၏။ လူေတြ ဖန္တီးထားသည္လား … သဘာဝေပလားဟူ၍ပင္ တစ္ကိုယ္တည္း ေမးခြန္းထုတ္ေနမိေလသည္။ မိမိေရာက္ရွိလာသည့္ ေတာင္ခုလတ္မွေန၍ အတြင္း၌ လိႈဏ္ေခါင္းမ်ားသဖြယ္ ျဖာထြက္ေနသည့္ လမ္းသြယ္မ်ား … ဤတြင္ အခ်ိဳ႕လမ္းမ်ားမွာ ေရွ႕ဆက္ေလ်ွာက္လို့မရေအာင္ လမ္းဆံုးသြားျပီး အခ်ိဳ့လမ္းေႀကာင္းမ်ားမွာ အတန္ႀကာသည့္အထိ လမ္းဆံုးကို မေတြ႕ရေခ်။ ထို႕ေႀကာင့္ ေနမင္းသခင္လည္း လမ္းေပ်ာက္မွာ စိုးရိမ္ကာ အရဲကိုး၍ မဝင္ရဲေသးေခ်။ေနာက္တြင္မွ တေျဖးေျဖး ေလ့လာကာ ထြက္ေပါက္ရွာမည္ဟု ေတြးလိုက္ျပီး လတ္တေလာတြင္ေတာ့ ယခုအခ်ိန္သာ ဒီေတာင္ႀကီး ျပိဳက်ရင္… ဟူ၍ ယုတၲိတန္စြာ ေတြးေနမိေတာ့သည္။
သို႔ေသာ္ ေနမင္းသခင္ ကံေကာင္းပါသည္။ တစ္နွစ္ပတ္လံူး နွင္းမ်ားေဝေနတတ္သည့္ မိုးထိေတာင္ႀကီးရွိ ဤလိႈဏ္ဂူ လိႈဏ္ေခါင္းအတြင္းဝယ္ ေရာင္ျပန္ေက်ာက္မ်ား ေနရာအနွံ့တြင္ ရွိေနျပီး အေအးဓာတ္ေႀကာင့္ တခ်ိဳ့နံရံမ်ားတြင္ ေရမ်ားစိမ့္က်၍ေနကာ မက္မန္းသီးနွယ္ ရဲရဲနီေနသည့္ သစ္သီးမ်ားနွင့္ အမ်ိဳးအမည္မသိ ႏြယ္ပင္တစ္မ်ိဳးအားလည္း လိႈဏ္ဂူ၏ ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသျဖင့္ ေနဖို့စားဖို့ေတာ့ ပူစရာမရွိပါေခ်။
ဤတြင္ ေနမင္းသခင္က
ႏြယ္ပင္မွ အရြက္တခ်ိဳ့ကုိ ခူးကာ ေက်ညက္ေအာင္ ဝါးလိုက္ျပီး သူ၏ေနာက္ေစ့အား အံုလိုက္ကာ အကၤ်ီစကို အနည္းငယ္ျဖဲကာ ေဆးစည္းလိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ သစ္သီးတစ္လံုးကို ခူးကာ ကိုက္စားႀကည့္လိုက္ရာ အနည္းငယ္ ဖန္၍ အရည္ရႊမ္းသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။
"အြင္း … နည္းနည္းဖန္တယ္ဆိုေတာ့ အဆိပ္အေတာက္ေတာ့ မျဖစ္ေလာက္ပါဘူး။ ခါးတဲ့အရာေတြက ေဆးဘက္ဝင္တယ္လို့ ဘဘေျပာဖူးသားပဲ …"
ေနမင္းသခင္က ေနာက္ထပ္ ေရြးခ်ယ္စရာမရွိသည့္ အေနအထားအား ဤသို႔မွတ္ခ်က္၍ ဆံုးျဖတ္လိုက္ကာ
ေနာက္ထပ္ သစ္သီးအနည္းငယ္ ခူးယူလိုက္ျပီး မိမိလာခဲ့သည့္လမ္းအတိုင္း ျပန္လွည့္လာလိုက္ေတာ့သည္။
<> <> <> <> <> <> <>
သိုင္းေလာက …
သိုင္းေလာကဟူသည္ မည္သည့္အတြက္ ရွိေနပါသနည္းဟု အေမးရွိေသာ္ မည္သူမ်ွ ေရေရရာရာ ေျဖဆိုနိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
သို႕ေသာ္ သိုင္းေလာက, သိုင္းရပ္ဝန္းသည္ကား သိုင္းသမားထုအတြက္ ရပ္တည္ခ်က္အမ်ိဳးအမ်ိဳး … အေႀကာင္းအမ်ိဳးအမ်ိဳးျဖင့္ ျဖစ္တည္လ်က္ရွိသည္သာ ျဖစ္၏။
က်န္းနန္ျမိဳ႕ …
က်န္းနန္ျမိဳ႕သို႕ ကုန္း,ေရနွစ္တန္ျဖင့္ သြားလာနိုင္သည္ျဖစ္ျပီး စီးပြားေရးအခ်က္အခ်ာက်ကာ သိုင္းသမားမ်ား အျမဲတေမ ဝင္ထြက္ေနသည့္ ျမိဳ႕တစ္ျမိဳ႕လည္း ျဖစ္ေပသည္။ ျမိဳ႕တြင္း၌ နာမည္ေက်ာ္အာမခံဌာနမ်ား …
ဝါရင့္သိုင္းဂုရုႀကီးမ်ား…
ရွိသည့္အတြက္လည္း သိုင္းပညာ၌ ေရခံေျမခံေကာင္းမြန္လွကာ တက္သစ္စလူငယ္သိုင္းသမား အမ်ားအျပား ထြက္ေပၚရာျမိဳ႕လည္း ျဖစ္၏။ ထို႕အျပင္ က်န္းနန္ျမိဳ႕စားႀကီးသည္လည္း သိုင္းပညာကို အထူးနွစ္ျခိဳက္သူျဖစ္ကာ သူ၏ေမြးေန႕ရက္သို႕ေရာက္တိုင္း
သိုင္းျပိဳင္ပြဲမ်ား က်င္းပေပးေလ့ရွိသျဖင့္ သိုင္းသမားထု၏ ခ်စ္ခင္ရင္းနွီးမႈကို ရရွိထားေလသည္။
ယေန႕ …
က်န္းနန္ျမိဳ႕၏လယ္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ျမိဳ႕၏နာမည္ေက်ာ္ အာမခံဌာနႀကီးတစ္ခုျဖစ္ေသာ ေရႊနဂါးအာမခံဌာနမွ ျမင္းလွည္းတစ္စု ေျဖးေျဖးမွန္မွန္ ထြက္ခြာလာ၏။
ေရႊနဂါးအာမခံဌာနမွာ
နွစ္ခဲ့ေသာ နွစ္နွစ္ဆယ္ေလာက္က နဂါးလက္ဝါး ၃၂ကြက္ျဖင့္ လ်ွမ္းလ်ွမ္းေတာက္ နာမည္ႀကီးခဲ့ေသာ ဝါရင့္အျဖဴေရာင္သိုင္းသမားႀကီးခ်န္းပိုင္က ထူေထာင္ထားျခင္း ျဖစ္ျပီး သူ၏လက္ေအာက္၌ နဂါးဓား ဖုန္းနန္ … လ်ွပ္စစ္ဓား မာေလာက္ဟူ… ေရႊျခေသၤ့ က်န္းရိစန္း … က်ားလက္ဝါး ရဲႊ့ယိမိန္း …ဟူေသာ ေခတ္ျပိဳင္ဝါရင့္ သိုင္းသမားႀကီးမ်ားလည္း ရွိေလရာ ေတာ္ရုံအနက္ေရာင္သိုင္းသမားေတာ ေရႊနဂါးအာမခံပစၥည္းဆိုသည္နွင့္ မ်က္ေစာင္းပင္ မထိုးဝံ့ေအာင္ ရွိေလသည္။
No comments:
Post a Comment